Foursquare یکی از برنامه های اجتماعی است که ما به عنوان بخشی از آزمایش #domosocial از آن استفاده می کنیم. من سالها فورسکوئر را میشناسم، با بنیانگذاران و مدیران ارشدی آشنا شدم که فوقالعادهاند، اما هرگز احساس نکردم که برای بهبود زندگیام به چهارسکوئر نیاز دارم. من همیشه احساس ناخوشایندی در مورد پخش موقعیت مکانی خود به جهان از طریق برنامه هایی مانند این و از دست دادن حریم خصوصی ناشی از آن داشته ام. با این حال، یکی از ملزومات آزمایش #domosocial ما شروع بازی با چهار ضلعی بود. و – هشدار، هشدار، هشدار – این یک دارو است. چک کردن، کسب نشان، اما بیشتر تلاش برای شکست دادن امتیازات دیگران در شبکه من. سریع معتاد شدم. چک کردن در پمپ بنزینها، چراغهای راهنمایی، رستورانها و فروشگاههای رفاه – هر جایی که به من نوعی لذت فوری میدهد. نشان جدید، امتیاز بالاتر. Foursquare کازینوی موبایل من بود، یک ماده مخدر در دستم – و برای آن چند روز کوتاه، نگرانی های مربوط به حریم خصوصی من درست از پنجره بیرون رفت. این که فرزندم این عادت بد را تغذیه می کرد کمکی نکرد. او کمک بزرگی بود – وقتی به مکان جدیدی رسیدیم برای من چک میکرد، بهروزرسانیهای شبکهام را برایم میخواند، به من میگفت که دیگران کجا ثبت نام کردهاند. ما در چهارگوش بحران خانوادگی داشتیم. و سپس مداخله اتفاق افتاد. پس از بارها ثبت نام (حتی برای چهار ضلعی)، نشان “Overshare” را دریافت کردم. ها؟ چگونه این اتفاق افتاد؟ من با مربع مشکل داشتم. اگرچه نتوانستم جلوی بوقلمون سرد را بگیرم، اما همچنین قول دادم که به محض برآورده کردن الزامات آزمایش #دوموسیال، مسکن را ترک کنم. بنابراین، پس از شهردار شدن (دفتر من) و بازخرید یک پول رایگان (با تشکر از فراستی، وندی) – من تقریباً دارو را ترک کردم. من هنوز آن را در گوشی خود دارم. و هنوز هم درخواستهایی برای دوستی با افرادی دریافت میکنم که همچنان آنها را میپذیرم. گاهی اوقات حتی برای چک کردن دزدکی وارد میشوم، اما چهار را پایین میآورم. همانطور که من می توانم.