گورخرهای چاق صدای بصری کمتری دارند زیرا کمتر به جلو و عقب می روند. در مورد ردیابی، من آنها را حتی ساده تر می دانم، فقط ردیف بالا، وسط یا پایین بخش پر شده را دنبال کنید. (ما باید منتظر یک مطالعه بعدی باشیم تا ببینیم آیا واقعاً کمک می کنند – به نظر می رسد مردم ترجیح نمی دهند به جداول کوچکتر نگاه کنند، اما هیچ نشانه ای از عملکرد آنها وجود ندارد.)
یکی از ایرادات بالقوه ای که هنگام استفاده از گورخرهای چاق باید از آن آگاه بود، “خوشه بندی ضمنی” است. بسته به مجموعه داده‌های شما، مردم ممکن است فکر کنند که رنگ‌های پر نشان‌دهنده این است که داده‌ها دارای کیفیت خاصی هستند. به همین دلیل، حیاتی است که مانند نوارهای معمولی، پر کردن پس‌زمینه تا حد امکان ظریف باشد. همچنین توصیه می‌کنم وقتی فقط چند ردیف داده قابل مشاهده است از آن اجتناب کنید، زیرا احتمال اینکه به‌عنوان خوشه‌بندی داده‌ها ظاهر شود، بیشتر است.
ادوارد توفت ادعا می کند که “تایپوگرافی خوب همیشه می تواند یک میز را بدون نیاز به راه راه سازماندهی کند.” با این حال، هنگام کار با میزهای بزرگ، ترجیح می دهم نوارها را نشان دهم، حتی اگر ضخیم باشند.